পৌৰাণিক কাহিনী অনুসৰি ভগৱান প্ৰভু শ্ৰীৰামক মৰ্যাদা পুৰুষোত্তম বুলিও কোৱা হয় আৰু এজন ৰজাৰ দৰে প্ৰজাৰ প্ৰতি সমৰ্পণ প্ৰভু শ্ৰীৰামৰ বাবে আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল। এনে পৰিস্থিতিত যেতিয়া মাতৃ সীতাই বহুদিন ৰাৱণৰ বন্দী হৈ ঘূৰি আহিছিল, তেতিয়া তেঁওক অগ্নিৰ পৰীক্ষা দিছিল। কিন্তু প্ৰভু শ্ৰী ৰামৰ ভাতৃ লক্ষ্মণে এই কথা গম পাই নিজ ভাতৃ প্ৰভু শ্ৰী ৰামৰ ওপৰত খং উঠিল আৰু আনকি মাতৃ সীতাক এই অধ্যায়ৰ সন্মুখীন কৰাই ককায়েকক বিদ্ৰোহ কৰাৰ ভাবুকিও দিলে। ইয়াৰ পিছত প্ৰভু ৰামে লক্ষ্মণক ক’লে যে আচলতে তেওঁ এই কাম কৰি আছে যাতে তেওঁ প্ৰকৃত সীতা পাব পাৰে। গতিকে সীতা মাতাই জুইৰ মাজেৰে পাৰ হ’বলগীয়া হোৱা কাৰণবোৰ জানেনে।
পদ্ম পুৰাণে কি কয়?
পদ্ম পুৰাণৰ মতে ৰামায়ণত এগৰাকী নহয় দুগৰাকী সীতা আছিল, প্ৰথম গৰাকী বাস্তৱ আৰু দ্বিতীয় গৰাকী আছিল মায়াৰ সীতা। কাহিনী অনুসৰি এবাৰ লক্ষ্মণ জীয়ে কন্দমুল ফল সংগ্ৰহ কৰিবলৈ অৰণ্যলৈ যোৱাৰ সময়ত ভগৱান শ্ৰীৰামে মাতৃ সীতাক কৈছিল, “এতিয়া মই মানুহৰ লীলা কৰিম আৰু মই অসুৰবোৰক ধ্বংস নকৰালৈকে তুমি জুইত বসবাস কৰা।” এই কথা কৈ প্ৰভু শ্ৰী ৰামে মাতৃ সীতাক অগ্নি দেৱৰ হাতত গতাই দিলে।
ইয়াৰ পিছত প্ৰকৃত মা সীতাৰ ঠাইত মায়াৰ সীতাৰ আবিৰ্ভাৱ হ’ল। এইদৰে সীতা জীক অপহৰণ কৰাৰ সময়ত মায়াৰ সীতা আছিল, যুদ্ধ শেষ হৈ অসুৰবোৰ ধ্বংস হোৱাৰ পিছত ভগৱান শ্ৰী ৰামে মাতৃ সীতাক অগ্নি পৰীক্ষা কৰিবলৈ ক’লে আৰু মায়াৰ সীতা জুইত হেৰাই গ’ল। মায়াৰ সীতা জুইত সোমোৱাৰ লগে লগে প্ৰকৃত মাতৃ সীতা জুইৰ পৰা ওলাই আহিল আৰু এই সমগ্ৰ কষ্টৰ একমাত্ৰ কাৰণ এইটোৱেই আছিল।
ৰাৱণে মাতৃ সীতাৰ প্ৰতিবিম্ব অপহৰণ কৰিছিল
অগ্নিদেৱে সীতা মাতাক নিজৰ সুৰক্ষা বৃত্তত ৰাখি জুপুৰিৰ পৰা অদৃশ্য কৰি তুলিলে। মাতৃ সীতাৰ চায়া তাতেই ৰখা হৈছিল। ৰাৱণে আচলতে অপহৰণ কৰিছিল মাতৃ সীতাক নহয় তেঁওৰ চায়াক। ইয়াৰ প্ৰমান এইটোৱেই যে ৰাৱণে যেতিয়া মা সীতাক জোৰকৈ ধৰি ৰথত বহিবলৈ নিছিল, তেতিয়া মা সীতাৰ পতিব্ৰত ধৰ্ম আৰু ৰম্ভাই ৰাৱণক দিয়া অভিশাপ অনুসৰি ৰাৱণ জ্বলি ছাই হব লাগিছিল, কিন্তু সেয়া নহ’ল কাৰণ ৰাৱণৰ দ্বাৰা অপহৰণ হোৱা সীতা প্ৰকৃত মা সীতা নাছিল বৰঞ্চ সেইয়া তেওঁৰ ছায়া হে আছিল।
Disclaimer: এই প্ৰতিবেদন কেৱল ইন্টাৰনেটত উপলব্ধ তথ্যৰ উপৰত ভিত্তি কৰি সাধাৰণ জ্ঞান প্ৰদানৰ বাবেহে দিয়া হৈছে, AssamPrime24 এ এই তথ্যৰ নিশ্চয়তা আৰু সত্যতা প্ৰদান নকৰে আৰু দায়িত্ব গ্ৰহণ নকৰে। লেখাবোৰ পঢ়ি ভাল পালে যদি শ্বেয়াৰ কৰিবলৈ নাপাহৰিব।